Սրբուհի Մարիա Գորեթի

Գիրքը պատմում է մի 12 տարեկան չքնաղ կույսի մասին, ով նախընտրեց մեռնել, քան արատավորել իր մաքրությունը:  Լինելով աղքատ ընտանիքի զավակ՝ Մարիան եղավ մի բարեպաշտ և աստվածասեր քրիստոնյա: Նա առանձնահատուկ սեր ուներ Սուրբ Աստվածամոր հանդեպ և ուզում էր ամեն ինչում նմանվել նրան:  Եվ իմանալով, որ Տիրամոր ամենասիրած առաքինությունը մաքրության ու կուսության ծաղիկն էր, նա նույնպես սիրեց այդ ծաղիկը: Եվ հենց այդ սերն էլ դարձավ նրա նահատակության պատճառը: Գրքում խոսվում է ներման մասին, որի կարողությունը շատ քչերին է տրված: Այս չքնաղ օրիորդը ոչ միայն ներեց իր ոճրագործին, այլև Աստծո բարեհաճությունը խնդրեց նրա համար: